Isaiah 28

CHAPTER 28

Woe to the Hirelings of Ephraim

1ουαί τω στεφάνω της ύβρεως οι μισθωτοί Εφραϊμ το άνθος το εκπεσόν της δόξης επί της κορυφής του όρους του παχέος οι μεθύοντες άνευ οίνου 2ιδού ισχυρός και σκληρός ο θυμός κυρίου ως χάλαζα καταφερομένη ουκ έχουσα σκέπην βία καταφερομένη ως ύδατος πολύ πλήθος σύρον χώραν εν τη γη ποιήσει ανάπαυμα ταις χερσί 3και τοις ποσί καταπατηθήσεται ο στέφανος της ύβρεως οι μισθωτοί του Εφραϊμ 4και έσται το άνθος το εκπεσόν της ελπίδος της δόξης επ΄ άκρου του όρους του υψηλού ως πρόδρομος σύκου ο ιδών αυτό πριν εις την χείρα αυτού λαβείν θελήσει αυτο καταπιείν 5τη ημέρα εκείνη έσται κύριος σαβαώθ ο στέφανος της ελπίδος ο πλεκείς της δόξης τω καταλειφθέντι μου λαώ 6και καταλειφθήσονται εν πνεύματι κρίσεως επί κρίσιν και ισχύν κωλυόντων ανελείν

The Offending Priests and Prophets

7ούτοι γαρ οίνω πεπλανημένοι εισίν επλανήθησαν διά το σίκερα ιερεύς και προφήτης εξέστησαν διά το σίκερα κατεπόθησαν διά τον οίνον εσείσθησαν από της μέθης του σίκερα επλανήθησαν τουτ΄ έστι φάσμα 8αρά έδεται ταύτην την βουλήν αύτη γαρ η βουλή ένεκα πλεονεξίας 9τίνι ανηγγείλαμεν κακά και τίνι ανηγγείλαμεν αγγελίαν οι απογεγαλακτισμένοι από γάλακτος και οι απεσπασμένοι από μαστού 10θλίψιν επί θλίψιν προσδέχου ελπίδα επ΄ ελπίδι έτι μικρόν έτι μικρόν 11διά φαυλισμόν χειλέων διά γλώσσης ετέρας ότι λαλήσουσι τω λαώ τούτω 12λέγοντες αυτώ τούτο το ανάπαυμα τω πεινώντι και τούτο το σύντριμμα και ουκ ηθέλησαν ακούειν 13και έσται αυτοίς το λόγιον του θεού θλίψις επί θλίψιν ελπίς επ΄ ελπίδι έτι μικρόν έτι μικρόν ίνα πορευθώσι και πέσωσιν εις τα οπίσω και κινδυνεύσουσι και συντριβήσονται και αλώσονται 14διά τούτο ακούσατε λόγον κυρίου άνδρες τεθλιμμένοι και οι άρχοντες του λαού τούτου του εν Ιερουσαλήμ 15ότι είπατε εποιήσαμεν διαθήκην μετά του άδου και μετά του θανάτου συνθηκας καταιγίς φερομένη εάν παρέλθη ου μη έλθη ημίν εθήκαμεν ψεύδος την ελπίδα ημών και τω ψεύδει σκεπασθησόμεθα

The Cornerstone in Zion

16διά τούτο ούτω λέγει κύριος ιδού εγώ εμβαλλώ εις τα θεμέλια Σιών λίθον πολυτελή εκλεκτόν ακρογωνιαίον έντιμον εις τα θεμέλια αυτής και ο πιστεύων επ΄ αυτώ ου μη καταισχυνθή 17και θήσω κρίσιν εις ελπίδα η δε ελεημοσύνη μου εις σταθμούς και οι πεποιθότες μάτην ψεύδει ότι ου μη παρέλθη υμάς καταιγίς 18και μη αφελή υμών την διαθήκην του θανάτου και η ελπίς υμών η προς τον άδην ου μη εμμείνη καταιγίς φερομένη εάν επέλθη έσεσθε αυτή εις καταπάτημα 19όταν παρέλθη λήψεται υμάς πρωϊ πρωϊ παρελεύσεται υμάς και εν νυκτί έσται ελπίς πονηρά μάθετε ακούειν 20στενοχωρούμενοι ου δυνάμεθα μάχεσθαι αυτοί δε ασθενούμεν του υμάς συναχθήναι 21ώσπερ όρος ασεβών αναστήσεται κύριος και έσται εν τη φάραγγι Γαβαών μετά θυμού ποιήσει τα έργα αυτού πικρίας έργον ο δε θυμός αυτού αλλοτρίως χρήσεται και η σαπρία αυτού αλλοτρία 22και υμείς μη ευφρανθείητε μηδέ ισχυσάτωσαν υμίν οι δεσμοί διότι συντετελεσμένα και συντετμημένα πράγματα ήκουσα παρά κυρίου σαβαώθ α ποιήσει επί πάσαν την γην 23ενωτίζεσθε και ακούετε της φωνής μου προσέχετε και ακούετε των λόγων μου 24μη όλην την ημέραν μέλλει ο αροτριών αροτριάν η σπόρον προετοιμάσει πριν εργάσασθαι την γην 25ουχ όταν ομαλίση το πρόσωπον αυτής τότε σπείρει μικρόν μελάνθιον η κύμινον και πάλιν σπείρει πυρόν και κριθήν και ζέαν εν τοις ορίοις σου 26και παιδευθήση κρίματι θεού σου και ευφρανθήση 27ου γαρ μετά σκληρότητος καθαιρείται το μελάνθιον ουδέ τροχός αμάξης περιάξει επί το κύμινον αλλά ράβδω εκτινάσσεται το μελάνθιον 28το δε κύμινον μετά άρτου βρωθήσεται ου γαρ εις τον αιώνα εγώ οργισθήσομαι υμίν ουδέ φωνή της πικρίας μου καταπατήσει υμάς 29και ταύτα παρά κυρίου σαβαώθ εξήλθε τα τέρατα βουλεύσασθε υψώσατε ματαίαν παράκλησιν